Το Λάλα είναι χωριό της ορεινής Ηλείας στο όρος Φολόη («Λαλαίος» ο κάτοικος του και «Λαλιώτης» ο καταγόμενος από αυτό). Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το κατοικούσαν εξισλαμισμένοι Αλβανοί, οι οποίοι είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος ολόκληρης της Πελοποννήσου με τη μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη που διέθεταν. Γι’ αυτό το λόγο, οι Έλληνες οπλαρχηγοί της Γορτυνίας ίδρυσαν στην ευρύτερη περιοχή στρατόπεδο για να αποτρέψουν τη φυγή τους προς την Τριπολιτσά, την πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, η οποία αποτελούσε τον κύριο στόχο των επαναστατών.
Στο στρατόπεδο των Ελλήνων επικρατούσαν δύο απόψεις όσον αφορά την αντιμετώπιση των Λαλαίων. Οι Επτανήσιοι, οι οποίοι αποτελούσαν την πιο οργανωμένη στρατιωτική δύναμη, ήθελαν να επιτεθούν αμέσως εναντίον τους, ενώ οι ντόπιοι προτιμούσαν να περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία.
Από την πλευρά τους, οι Λαλαίοι προσπάθησαν να κερδίσουν χρόνο και να διασπάσουν το ελληνικό στρατόπεδο, κυκλοφορώντας φήμες ότι ήταν έτοιμοι να παραδοθούν. Στις 2 Ιουνίου 1821 ο Κεφαλλονίτης Παναγής Μεσσάρης τους μετέφερε επιστολή των Επτανησίων αρχηγών που τους καλούσαν να καταθέσουν τα όπλα. Οι Λαλαίοι άρχισαν να κωλυσιεργούν, υποστηρίζοντας ότι την όποια απόφαση θα έπρεπε να πάρουν οι αρχηγοί τους, οι οποίοι απουσίασαν από το χωριό. Τότε οι επαναστάτες αποφάσισαν να δράσουν και να τους επιτεθούν από τρία σημεία, με επικεφαλής τον Γεώργιο Πλαπούτα, τους αδελφούς Μεταξά και τον Γεώργιο Σισίνη.
Από κακό συντονισμό, ο Πλαπούτας επιτέθηκε μόνος του στις 9 Ιουνίου και φυσικά αναγκάστηκε να υποχωρήσει μετά την αντεπίθεση των Λαλαίων. Μέσα στη σύγχυση και τον μεγάλο καύσωνα που επικρατούσε, ο Πλαπούτας άφησε την τελευταία του πνοή. 14 ακόμη Έλληνες έχασαν τη ζωή τους (11 Πελοποννήσιοι και 3 Επτανήσιοι). Αδιευκρίνιστες ήταν οι απώλειες των Λαλαίων.
Στο στρατόπεδο των Ελλήνων επικράτησε σύγχυση και πολλοί ήταν αυτοί που ήθελαν να το εγκαταλείψουν. Ο Κολοκοτρώνης αντιλήφθηκε την κατάσταση και έστειλε τον εμπειροπόλεμο Δημήτριο Πλαπούτα, οποίος κατόρθωσε να τους εμψυχώσει. Οι Λαλαίοι αναθάρρησαν και αυτοί, όταν είδαν να καταφθάνουν ενισχύσεις από την Πάτρα στις 11 Ιουνίου. Επικεφαλής 1.000 Τουρκαλβανών ήταν ο Γιουσούφ Πασάς.
Ο Γιουσούφ ήθελε να ξεκαθαρίσει αμέσως την κατάσταση και στις 13 Ιουνίου επιτέθηκε με τους άνδρες του στη θέση Πούσι, όπου ήταν οχυρωμένοι οι Έλληνες. Βασικός του στόχος, να αποσπάσει πρώτα τα κανόνια που διέθεταν οι Επτανήσιοι και στη συνέχεια να τους αποτελειώσει με την ησυχία του.
Η μάχη δόθηκε σώμα με σώμα και η ανδρεία των Ελλήνων ανάγκασε τις δυνάμεις του Γιουσούφ να υποχωρήσουν και μαζί με τους Λαλαίους την επομένη ημέρα να πάρουν τον δρόμο για την Πάτρα. Οι Έλληνες πολέμησαν γενναία και έχασαν 84 άνδρες (60 Πελοποννήσιοι και 24 Επτανήσιοι). Ανάμεσα στους πολλούς τραυματίες ήταν και ο Κεφαλλονίτης Ανδρέας Μεταξάς, κατοπινός πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Την ίδια μέρα (14 Ιουνίου) οι επαναστάτες εισήλθαν στο έρημο χωριό και το πυρπόλησαν. Συνολικά, γύρω στα χίλια σπίτια παραδόθηκαν στις φλόγες. Η νίκη των Ελλήνων σήμανε το τέλος της επιβολής των Λαλαίων στην περιοχή και άνοιξε τον δρόμο για την άλωση της Τριπολιτσάς.
Εικονιζόμενοι Σύλλογοι:
Χαράλαμπος Βιλαέτης (Ηλεία), Σκοπευτικός Όμιλος Παραδοσιακών Όπλων Πάτρας, Ελληνομνήμονες (Καλαμάτα)
Διαβάζοντας αυτά τα πατριωτικά Άρθρα όπως λέει και ο Εθνικός μας ποιητής:
Και διηγώντας τα να κλαις..
Υπάρχουν όμως και κάποιοι που αν διαβάζουνε αυτά τα Άρθρα παθαίνουν αλλεργία σε υπέρτατο βαθμό.
Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους αριστερούς, τους αναρχικούς, τους ανώμαλους και κάθε λογίς ανθέλληνες.
Αυτοί που δεν αγαπάνε ούτε τον Ίδιο τον Δημιουργό τους που τους έπλασε, θα αγαπάνε την Ελλάδα και τους Έλληνες;
Κι ενώ μισούν ότι Ελληνικό και πατριωτικό, αντιθέτως δείχνουν τέτοια μεγάλη ευαισθησία στους κάθε λογής που έχουν εισέλθει παράνομα στην Πατρίδα.μας.
Από τη μία μεριά της ζυγαριάς βρίσκονται οι Έλληνες πατριώτες και από την άλλη βρίσκονται ενωμένοι οι πάσης φύσεως ανθέλληνες που αναφέρω και πιο πάνω.
Θα πάρω αφορμή από αυτό που γράφει στο τέλος του Άρθρου:
..και άνοιξε τον δρόμο για την άλωση της Τριπολιτσάς..
Να κάνω πρώτα μία διευκρίνιση:
Το σωστό είναι απελευθέρωση και όχι άλωση της Τριπολιτσάς.
Έχει μεγάλη διαφορά η σημασία των δύο λέξεων.
Για αυτό θα αναφερθώ πιο κάτω.
Και βγαίνουν όλοι αυτοί οι απάτριδες που αναφέρω πιο πάνω και μιλάνε για την άλωση της Τριπολιτσάς και την μαύρη σελίδα του 21.
Μαύρη είναι η ψυχή τους, και αυτή η σελίδα του 21 είναι η πιο ένδοξη από όλους τους Αγώνες.
Γνώριζε πολύ καλά ο Αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ότι όλες οι προηγούμενες επαναστάσεις δεν καρποφόρησαν γιατί δεν έπεσε η καρδιά της οθωμανικής αυτοκρατορίας στον Μοριά που δεν ήταν άλλη από την πρωτεύουσα την Τριπολιτσά σε όλη την Πελοπόννησο.
Η μάχη στο Βαλτέτσι και η αντίσταση μέχρι εσχάτων των Ελλήνων ήταν και η απαρχή της απελευθέρωσης της Τριπολιτσάς.
Ας δούμε στη συνέχεια τι συνέβη με την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς.
Αυτά που ήθελα να γράψω δυστυχώς από το συγκεκριμένο άρθρο δεν μπορούσα να κάνω αντιγραφή, μάλλον ήταν μπλοκαρισμένο.
Δεν πειράζει κάθε εμπόδιο για καλό.
Ας συνεχίσω από το πρώτο σχόλιο..
Το σχέδιο είναι γνωστό.
Αυτοί που εμφάνισαν τον ξεριζωμό της Σμύρνης ως «συνωστισμό», έχουν βαλθεί να δυσφημίσουν την Απελευθέρωση της Τριπολιτσάς.
Θέλουν να την εξαφανίσουν από κάθε βιβλίο, είναι τόσο μεγάλη η μανία τους που θέλουν να μην γίνεται πουθενά, καμία αναφορά στο γεγονός αυτό, που είναι γνωστό ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο για όλη την Επανάσταση του ’21.
Θέλουν να μας κάνουν να ντρεπόμαστε που υπήρξε η η αρχή της Απελευθέρωσης μας.
Θέλουν να πάψουν να διδασκόμαστε οποιοδήποτε ιστορικό γεγονός αποδεικνύει ότι οι Έλληνες μπορούν να πετύχουν το ακατόρθωτο.
Δεν πρόκειται όμως να τα καταφέρουν ΠΟΤΕ.
Για όλους εμάς, ο Κολοκοτρώνης είναι ο Μέγας Πολέμαρχος του ιερού Αγώνα, ενός Αγώνα, χωρίς τον οποίο σήμερα δεν θα είμαστε Ελεύθεροι.
Δεν είναι ένας πλιατσικολόγος …
Απίστευτα πράγματα έχουν ακουστεί και έχουν μεταδοθεί κατά καιρούς, σχετικά με την Άλωση και το Γέρο του Μοριά.
Αυτά ούτε στα Τουρκικά βιβλία Ιστορίας δεν γράφονται …
Είναι ξεκάθαρο ότι τόσο τους … καλούς μας γείτονες, όσο και τους εγχώριους … τουρκολάγνους τους «καίει» πολύ και ο Απελευθερωτικός Αγώνας του 1821 και ο Ηγέτης αυτού του Αγώνα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους, για να δυσφημίσουν το ’21.
Θα ρωτήσει κάποιος… Δηλαδή, δεν υπήρξαν θύματα;
Η απάντηση δίνεται με μία άλλη ερώτηση.
Ξέρετε κανέναν πόλεμο που μην έχει θύματα;
Η Τριπολιτσά ήταν υπό κατοχή και έπρεπε να ελευθερωθεί. Πως θα γινόταν αυτό;
Ο Ελληνικός λαός πολεμούσε για την Πατρίδα του.
Και όταν πολεμάς για την Πατρίδα σου, δεν μοιράζεις ροδοπέταλα…
Και κάτι επίσης σημαντικό…
Οι Έλληνες ήταν υπό τουρκικό ζυγό επί 400 χρόνια. Είχαν υποστεί άπειρες σφαγές, βασανιστήρια και παλουκώματα από τους οθωμανούς.
Η οργή τους ξεχείλιζε και δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να συγκρατηθεί την ώρα της Επανάστασης.
Τι θέλουν να μας πουν δηλαδή;
Ότι οι Έλληνες μπήκαν στην Τριπολιτσά με σκοπό να σφάξουν τους Τούρκους;
Γιατί; Ήταν αιμοδιψείς; Όχι, βέβαια. Να απελευθερώσουν την Τριπολιτσά ήθελαν κι αυτό κατάφεραν.
Και όταν μπήκαν μέσα στην Τριπολιτσά είδαν της σφαγές που είχαν κάνει οι οθωμανοί σε όλους τους Έλληνες που κρατούσαν.
Και η οργή των Ελλήνων ξεχείλισε ακόμα περισσότερο.
Στην Απελευθέρωση της Τριπολιτσάς, δεν μπήκαμε σε μια ξένη πόλη για να υλοποιήσουμε κάποιο επεκτατικό σχέδιο.
Μπήκαμε σε μία Ελληνική πόλη που υπέφερε κάτω από τον τουρκικό ζυγό.
Και όταν έφτασε η κατάλληλη στιγμή, την Απελευθερώσαμε.
Συγχαρητήρια για τα Άρθρα που ανεβάζετε!
Διαβάζουμε στο Άρθρο:
Στο στρατόπεδο των Ελλήνων επικράτησε σύγχυση και πολλοί ήταν αυτοί που ήθελαν να το εγκαταλείψουν. Ο Κολοκοτρώνης αντιλήφθηκε την κατάσταση και έστειλε τον εμπειροπόλεμο Δημήτριο Πλαπούτα, οποίος κατόρθωσε να τους εμψυχώσει.
Βλέπουμε ότι σε όλες τις στιγμές της Επανάστασης του 21 η Ψυχή του αγώνα είναι ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης.
Είναι τυχαίο ότι στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη το Άγιο Πνεύμα του έδωσε όλα τα χαρίσματα;
Πάντα ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης βρισκότανε μπροστά από τα γεγονότα.
Γνώριζε για την σημασία της απελευθέρωσης της Τριπολιτσάς ενώ όλοι οι άλλοι είχαν άλλες προτεραιότητες.
Γνώριζε για την επιστροφή του Δράμαλη πίσω στην Κόρινθο ενώ όλοι πάλι διαφωνούσαν μαζί του.
Είπε έστω και μόνος μου δεν θα αφήσω τον Δράμαλη να φύγει ατουφέκιστος.
Φυσικά είχε πάντοτε μαζί του τον ανιψιό του τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο.
Και άλλους Καπεταναίους.
Το γνώριζε και για τον Ιμπραήμ όταν ανέλαβε πάλι την αρχηγία, ότι δεν ήταν Δράμαλης.
Ο Ιμπραήμ είχε τον πιο εμπειροπόλεμο στρατό.
Τους ζήτησε αυτή τη φορά ο Κολοκοτρώνης να γκρεμίσουν τα τείχη της Τριπολιτσάς γιατί γνώριζε ότι ο Ιμπραήμ θα την κάνει ορμητήριό του.
Όμως πάλι δεν τον άκουσαν.
Ας δούμε τώρα γιατί ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης βρισκόταν πάντα μπροστά από τα γεγονότα και ήταν το μυαλό και η ψυχή της Επανάστασης του 1821.
Ας δούμε τι είπε στην απολογία του όταν τον δίκαζαν:
Είδα τους συγγενείς µου να πεθαίνουν, τ’ αδέρφια µου να τυραννιούνται και τα παιδιά µου να ξεψυχάνε µπροστά µου.
Μα δεν δείλιασα.
Πίστευα πως ο Θεός είχε βάλει την υπογραφή του για τη λευτεριά µας και πως δεν θα την έπαιρνε πίσω.
Αν θέλει κάποιος να περιγράψει όλο το Μεγαλείο του Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με μία μόνο λέξη, αυτή η λέξη είναι:
ΣΥΓΧΏΡΕΣΗ.
Έμαθε να συγχωρεί όπως ο Χριστός επάνω στον Σταυρό συγχώρεσε τους σταυρωτές Του.
Τον πρωτότοκο γιό του Πάνο Κολοκοτρώνη στον εμφύλιο Έλληνες τον σκότωσαν.
Ο ίδιος καταδέχτηκε να τον φυλακίσουν για να σταματήσει ο εμφύλιος σπαραγμός.
Και όταν τον αποφυλάκισαν σε σύντομο χρονικό διάστημα για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ είχε συγχωρέσει τους πάντες.
Κάποτε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης φιλοξένησε εν γνώσει του το φονιά του αδελφού του, ο οποίος νόμιζε ότι δεν τον ξέρει.
– Παιδί μου, λέει η μάνα του, δίνεις να φάει ψωμί ο φονιάς του παιδιού μου;
– Σώπα μάνα, είπε ο Στρατηγός. Αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο του σκοτωμένου.
Ναι Αδέρφια μου, αυτός ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Τέτοιο Μεγαλείο ψυχής δύσκολα βρίσκεται άνω τους αιώνες.
Ακόμα και στην απελευθέρωση της Τριπολιτσάς.
Όταν οι Αρβανίτες που βρισκόταν μέσα συνθηκολόγησαν με τους Έλληνες.
Ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης μαζί με τον Πλαπούτα τους μετέφεραν ασφαλής για να διαφύγουν.
Και λέγεται ότι αυτοί οι Αρβανίτες όταν κατέβαιναν στην Πελοπόννησο δεν θυμάμαι με ποιον Πασά, μάλλον ήταν ο Δράμαλης;
Δεν ξέχασαν την ευεργεσία του Κολοκοτρώνη και αποχώρησαν και δεν συνέχισαν.
Ακόμα και τους Οθωμανούς που βρισκόταν μέσα στην Τριπολιτσά τους ζήτησε να συνθολογήσουν.
Και όταν απελευθερώθηκε η Τριπολιτσά προσπαθούσε με τους άλλους Οπλαρχηγούς να σταματήσουν το μαινόμενο πλήθος.
Τελευταίος μπήκε μέσα στην Τριπολιτσά για αυτό έγραψε στα απομνημονεύματά του, ότι μέχρι να φτάσει στο σαράι – το άλογο του δεν πατούσε στη γη αλλά επάνω σε πτώματα.
Αιωνία η μνήμη στον Ελευθερωτή του Γένους μας.
Σίγουρα βρίσκεται στον Παράδεισο.
Γιατί μας το διαβεβαιώνει ο Ίδιος ο Χριστός στην Κυριακή προσευχή.
Όποιος συγχωρεί τους αδερφούς του και τους εχθρούς του, θα τον συγχωρέσει και ο Θεός.